Formy dyskryminacji w miejscu pracy
Walka z nierównością płci trwa na rynku pracy od wielu lat, a do form dyskryminacji kobiet, na które trzeba zwracać uwagę i przed którymi warto przestrzegać, należy nie tylko szklany…
Walka z nierównością płci trwa na rynku pracy od wielu lat, a do form dyskryminacji kobiet, na które trzeba zwracać uwagę i przed którymi warto przestrzegać, należy nie tylko szklany sufit, ale i zjawiska takie jak szklane ściany czy szklane ruchome schody. Co kryje się pod tymi pojęciami – przeczytajcie koniecznie
„SZKLANE ŚCIANY” – Kobiety zamknięte w tzw. szklanych ścianach nie mają możliwości rozwinięcia kariery. Efektem takiej „szklanej pułapki” jest piastowanie przez kobiety stanowisk pomocniczych, administracyjnych, wspierających lub tych z przedrostkiem wice-. Stanowiska wyższe zdominowane są wówczas przez mężczyzn – managerów, kierowników, dyrektorów. Zjawisko szklanych ścian bardzo często widoczne jest w takich dziedzinach jak zarządzanie czy zasoby ludzkie. Te pierwsze powierza się najczęściej mężczyznom, którym stereotypowo przypisuje się siłę i zdecydowanie, drugie – kobietom, wciąż często postrzeganym jako mniej przywódcze, mające problemy z podejmowaniem decyzji, a nawet mniej kompetentne.
„SZKLANE RUCHOME SCHODY” –odnoszą się do sytuacji, w których mężczyźni wykonujący zawody postrzegane jako typowo kobiece mają znacznie większe szanse na szybki awans. I choć w tych profesjach mężczyzn pracuje znacznie mniej niż kobiet, to właśnie płeć męska częściej obsadza kierownicze i menadżerskie posady.
Szklane ściany i szklane ruchome schody to nie jedyne niewidzialne bariery, które zbudowane są ze stereotypów. Innymi, doskonale znanymi zjawiskami ukazującymi nierówność płci na rynku pracy, są:
„SZKLANY SUFIT” – sytuacja, w której kobietom zbliżającym się do szczytu hierarchii pracowniczych w firmie coraz trudniej jest awansować, a najwyższe stanowiskach są dla nich najczęściej nieosiągalne. Przyczyną są bariery niewidoczne, tzn. niewynikające z przyczyn formalnych, ale ze stereotypów lub kultury organizacyjnej firmy, uniemożliwiające kobietom awans.
„LEPKA PODŁOGA”– jest związana ze stanowiskami szeregowymi w zawodach, w których pracownicy mają minimalne szanse na awans. Są oni poniekąd przylepieni do podłogi, co uniemożliwia im rozwój zawodowy.
Należy pamiętać, że choć stereotypy są kluczowym czynnikiem ograniczającym kobiety na rynku pracy, nie można również zapominać o samoograniczających przekonaniach kobiet i mentalnym „blokowania się” na ścieżce kariery zawodowej. Brak wiary w siebie i własne umiejętności, niedocenienie własnych osiągnięć bardzo często są czynnikami hamującymi kobietę przed staraniem o awans oraz bardziej odpowiedzialne zadania. Niepewność siebie jest tutaj silnie związana z brakiem możliwości zaprezentowania swojego potencjału. W efekcie zdarza się, że kompetentna kobieta pozostaje w cieniu odnoszących sukcesy zawodowe kolegów.
