Dyskryminacja a akty prawa międzynarodowego
Zasada niedyskryminacji jest kluczową zasadą wielu dokumentów międzynarodowych, europejskich i krajowych. Nie istnieje jeden ogólnoeuropejski czy ogólnokrajowy system przepisów dotyczących niedyskryminacji. Na to prawo składają się różnorakie systemy, które mają…
Zasada niedyskryminacji jest kluczową zasadą wielu dokumentów międzynarodowych, europejskich i krajowych. Nie istnieje jeden ogólnoeuropejski czy ogólnokrajowy system przepisów dotyczących niedyskryminacji. Na to prawo składają się różnorakie systemy, które mają odmienne korzenie, zarówno ze względu na czas, miejsce, jak i przyczyny ich powstawania.
System ochrony praw człowieka w Unii Europejskiej, opiera się w dużej mierze na osiągnięciach ONZ i Rady Europy. Do najważniejszych dokumentów międzynarodowych, których wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej są sygnatariuszami należą:
1. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 10.12.1948 (ONZ),
2. Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 04.11.1950r. – to jedna z pierwszych umów międzynarodowych, która w kompleksowy sposób dotyczyła ochrony praw człowieka, w tym m.in. prawa do życia, zakazu tortur, prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Wśród podstawowych zasad, którym podporządkowano korzystanie z praw i wolności wymienionych w niniejszej Konwencji znalazł się zakaz dyskryminacji.
3. Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dn. 18.12.1979 r.
4. Międzynarodowa Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, otwarta do podpisu w Nowym Jorku dn. 07.03.1966r.
5. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19.12.1966r. – to jeden z najważniejszych aktów prawa międzynarodowego traktujących o podstawowych prawach człowieka. Już na wstępie postanowień dotyczących m.in. przyrodzonego prawa do życia, wolności, bezpieczeństwa osobistego, wskazano iż wszystkie Państwa-Strony Paktu mają obowiązek zagwarantowania takich praw wszelkim osobom bez względu na jakiekolwiek cechy, czy różnice. Każde z Państw-Stron Paktu zobowiązuje się ponadto podjąć odpowiednie kroki mające na celu przyjęcie odpowiedniego ustawodawstwa, które m.in. zapewni każdej osobie, której prawa lub wolności uznane w Pakcie zostały naruszone, skuteczny środek ochrony prawnej, nawet gdy naruszenie to zostało dokonane przez osoby działające w charakterze urzędowym;
6. Deklaracja w sprawie eliminacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji opartych na religii lub przekonaniach, z dn. 25.11.1981 r., Nowy Jork,
7. Konwencja Ramowa o Ochronie mniejszości Narodowych, sporządzona w Strasburgu dn. 01.02.1995 r.
Źródło: https://rownowazni.uw.edu.pl oraz na podst. publikacji „Dyskryminacja w pracy. Identyfikacja i przeciwdziałanie
