Czego dotyczy feminizacja ubóstwa?

Zjawisko feminizacji ubóstwa powiązane jest bezpośrednio ze społecznymi nierównościami kobiet i mężczyzn obecnymi we wszystkich sferach życia społecznego, gospodarczego i politycznego. Zjawisko to możemy rozpatrywać w skali makro tj. w odniesieniu do trudności związanych z rynkiem pracy: wyższą stopą bezrobocia wśród kobiet, utrudnionym powrotem do pracy po narodzinach dziecka, niższymi przychodami kobiet i niższymi emeryturami oraz w skali mikro tj. na poziomie gospodarstw domowych, obowiązków domowych i zasobów gospodarstwa domowego.

Niezaprzeczalnym jest fakt, że kobiety są bardziej niż mężczyźni narażone na biedę spowodowaną ich dyskryminacją na rynku pracy tj. mniejszymi zarobkami oraz pracą w sfeminizowanych, mniej płatnych branżach. Płeć skorelowana z innymi czynnikami (jak choćby wiek) potęguje narażenie na dyskryminację i w konsekwencji ubóstwo. Młode kobiety są mniej chętnie zatrudniane do pracy bo przyjmuje się z góry, że wkrótce będą miały dzieci i zaczną korzystać z urlopów (macierzyńskich, wychowawczych) oraz zwolnień chorobowych. Z kolei kobiety, które są już matkami, pracodawcy zatrudniają i awansują równie niechętnie, a dodatkowo kobiety, posiadające dorosłe dzieci padają ofiarą ageizmu.

Na feminizację biedy wpływ mają także: model rodziny i oczekiwania wobec ról społecznych. Dziewczynki od najmłodszych lat są socjalizowane w rodzinie do pełnienia ról opiekuńczych, a w edukacji do wyboru zawodów związanych z takimi rolami, co spycha je w przyszłości do sfeminizowanych, niskopłatnych branż. Pomimo tego, że mężczyźni mogą korzystać z urlopów wychowawczych, rodzicielskich, ojcowskich oraz zwolnień na opiekę nad dziećmi, to kobiety wciąż postrzegane są jako te, które odpowiedzialne są za nieodpłatną pracę w domu oraz opiekę nad dziećmi. To kobiety są również odpowiedzialne za opiekę nad starszymi lub przewlekle chorymi członkami rodzin, co w sytuacji choroby np. rodziców wymusza na nich decyzję o rezygnacji z pracy własnej, a w konsekwencji – drastycznego obniżenia przyszłej emerytury.

Mechanizmem odpowiedzialnym za większe ryzyko biedy w przypadku kobiet jest także przemoc domowa w aspekcie ekonomicznym polegająca na: kontrolowaniu wydatków przez członka rodziny (męża, partnera), wydzielanie nawet małej ilości pieniędzy lub domaganie się przedstawiania paragonów za to, co zostało kupione w czasie codziennych zakupów; zakazywaniu podejmowania pracy zarobkowej, niezaspokajaniu podstawowych potrzeb rodziny, ograniczaniu środków, dostępu do jedzenia, a także przejmowaniu zarobków kobiet.

Zmniejszenie skali zjawiska feminizacji ubóstwa (i docelowo jego eliminacja) wymaga sformułowania pewnych rekomendacji – potrzebne są zarówno polityki przeciwdziałające reprodukcji biedy i pojawiania się jej nowych obszarów (uwzględniające specyfikę poszczególnych grup, w tym kobiet) oraz systematyczna i konsekwentna polityka równości płci, która wyeliminuje lub zminimalizuje przyczyny występowania biedy wśród kobiet i dziewcząt oraz zjawisko feminizacji biedy.

#FunduszeUE#ubóstwo#feminizacja#kobiety