Co sprzyja mobbingowi?
Zjawisko mobbingu bez wątpienia jest konsekwencją błędów w zarządzaniu firmą/organizacją i może powstawać na kilku poziomach: gdy ofiarą jest podwładny, a mobberem (czyli osobą mobbingującą) kierownik, pracodawca lub inny przedstawiciel…
Zjawisko mobbingu bez wątpienia jest konsekwencją błędów w zarządzaniu firmą/organizacją i może powstawać na kilku poziomach:
gdy ofiarą jest podwładny, a mobberem (czyli osobą mobbingującą) kierownik, pracodawca lub inny przedstawiciel kadry kierowniczej – wówczas mówimy o mobbingu pionowym;
gdy ofiarą jest przełożony, a mobberem podwładny bądź grupa podwładnych- wówczas mówimy o mobbingu wstępującym;
gdy mobberem jest grupa współpracowników, do której należy ofiara lub od której jest zależna (np. realizacja wspólnych zadań)- wówczas mówimy o mobbingu poziomym.
Co istotne, można wyróżnić określone cechy pracowników oraz osób kierujących, które mogą sprzyjać pojawianiu się zachowań o charakterze mobbingowym mającym negatywne oddziaływanie na środowisko pracy. Do zachowań i cech przełożonych sprzyjających mobbingowi można zaliczyć:
przekonanie o własnych kompetencjach i nieomylności, nieprzyjmowanie krytyki, sprzeciwu i odmiennego zdania;
niedocenianie pracowników i wyników ich pracy;
nieufność wobec podwładnych;
nadmierna kontrola pracy, dyscyplina;
obarczenie pracownika dużą odpowiedzialnością, przy równoczesnym ograniczeniu mu możliwości podejmowania decyzji;
hermetyzowanie środowiska pracy, ograniczanie kontaktów pracowników z otoczeniem;
nierozmawianie z podwładnymi o sprawach trudnych, problemach występujących w zespole, wyraźnie widoczny podział na przełożonego i podwładnych.
Do zachowań i cech pracowników sprzyjających mobbingowi z kolei zaliczamy:
potrzebę tzw. „kozłów ofiarnych” – osób, które obarcza się odpowiedzialnością za wszelkie błędy w organizacji;
brak poczucia odpowiedzialności za swoją część obowiązków – „jeśli efekt pracy jest niezadowalający, to na pewno nie jest to moja wina”;
brak zaufania pracowników do siebie,
powszechne plotkowanie i obmawianie;
brak koleżeńskich zachowań i współpracy, nastawienie na rywalizację;
wykluczanie nowych pracowników z grona koleżeńskiego;
ciągłe niezadowolenie z pracy i różnych jej aspektów, wskazywanie na mankamenty, bez własnej inicjatywy i pomysłów na zmianę – roszczeniowość.