Cholesterol HDL i LDL- czym się różnią?
Co znaczy „dobry” i „zły” cholesterol? – w dzisiejszym wpisie po krótce postaramy się Wam przybliżyć ten temat
Cholesterol należy do tłuszczów (lipidów) z grupy steroidów – buduje błony komórkowe oraz reguluje ich płynność i przepuszczalność, ponadto w organizmie bierze udział w wytwarzaniu witaminy D, hormonów np. nadnerczy i płciowych, kwasów żółciowych w wątrobie oraz bierze udział w prawidłowym funkcjonowaniu mózgu.
Cholesterol całkowity dzieli się na następujące frakcje:
Cholesterol LDL (ang. low-density lipoprotein) – Nazywany złym cholesterolem, transportuje cholesterol z wątroby do komórek ciała. Podwyższony poziom zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Cholesterol HDL (ang. high-density lipoprotein) – dobry cholesterol złożony z lipoprotein o wysokiej gęstości, biorący udział w ochronie naczyń krwionośnych przed miażdżycą i innymi chorobami układu krążenia.Większość zaleceń wskazuje, że dzienne spożycie cholesterolu nie powinno przekraczać 300 mg/dzień (tyle co mniej więcej 1 duże jajko).
Na poziom cholesterolu wpływają czynniki genetyczne i środowiskowe m.in. sposób żywienia, używki, aktywność fizyczna i choroby współistniejące. Wzrost stężenia we krwi LDL-C (hipercholesterolemia) i triglicerydów (TG) to zaburzenie metaboliczne nazywane dyslipidemią. Przy dyslipidemii często obserwuje się również niski poziom tzw. “dobrego cholesterolu” HDL. Podwyższony poziom cholesterolu obserwuje się głównie u dorosłych w podeszłym wieku, ale może dotyczyć również młodych osób. Mutacja genu może być genetycznym podłożem hipercholesterolemii rodzinnej.
Prawidłowe stężenie cholesterolu jest miernikiem zdrowia. Badanie poziomu cholesterolu w organizmie tzw. lipidogram jest podstawą profilaktyki i leczenia hiperlipidemii. Dostarcza informacji na temat stężenia cholesterolu całkowitego, LDL, HDL i trójglicerydów – poziom można oznaczyć poprzez pobranie próbki krwi na czczo.
Badanie lipidogramu jest szczególnie zalecane u osób:
mających podwyższone ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych (CVD), u których zdiagnozowano CVD, z nadwagą i otyłością, z przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, z cukrzycą, u których występuje w bliskiej rodzinie hipercholesterolemia rodzinna (FH) lub inne zaburzenia lipidowe, u mężczyzn powyżej 40 r.ż., a u kobiet powyżej 50 r.ż. lub po okresie menopauzy, u palących papierosy.Źródło: https://zdrowegeny.pl/
